“Well, that wasn't a good move!!”, twittert wielrenner Levi Leipheimer. De renner van de Kazachstaanse Astanaploeg viel zelf uit in de twaalfde etappe met een gebroken pols en zit dus thuis. En dus twittert hij erop los.Lepiheimer twittert over een actie van de inmiddels tot de enige echte kopman van de Astanaploeg gepromoveerde Spanjaard Alberto Contador. Rijdend in de gele trui, gevolgd door de gebroeders Schleck en teamgenoot Andreas Klöden, demarreert hij op de Colombière. De Schlecks kunnen hem volgen, maar de Duitser moet lossen. Resultaat: Astana’s goede kansen op de tweede en derde plaats in het eindklassement zijn verkeken.
“If Andreas finishes 4th in GC by less than 2' from 3rd, we know where he lost it. . .”, meldt Leipheimer later. En Lance Armstrong twittert: Getting lots of question why AC attacked and dropped Kloden. I still haven't figured it out either. Oh well.”
’s Avonds in het programma Avondetappe is de actie van Contador het gesprek. Domme actie of hoort dit erbij? Mart Smeets meldt elke avond trouw dat het twitteren van Armstrong geen vorm van journalistiek is. Maar deze avond gaat het vooral ook over of het gepast is wat Leipheimer doet. Je eigen teamgenoten afvallen via Twitter. Vuile was houd je binnenskamers.
Ik vraag me af of Lance Armstrong ooit beweerd heeft dat hij journalistiek bedrijft met Twitter. Vast niet. De Amerikaan gaat handig om met de mogelijkheden die de media hem bieden. De lancering van zijn nieuwe ploeg gaat via een schokkerige videoboodschap via de site Livestrong.com. Wie heeft de televisie eigenlijk nog nodig
De vuile was van Leipheimer komt dus ook naar buiten via Twitter. Toch is dit anders dan in de pers je beklag doen over interne zaken. De korte berichtjes die op Twitter verschijnen geven vaak de gedachtewereld van de gebruikers weer en kunnen diep gaan. Intieme zaken worden gepost, hoe iemand zich voelt, waar men zich bevindt of waar men mee bezig is. Via Twitter kon nu direct worden gezien hoe de directe collega’s van Contador over zijn actie dachten.
Je ziet het ook op Facebook, mensen geven in hun status hun algehele welbevinden weer. Foto’s van vakanties en communicatie met vrienden, alles is te zien. Iedereen in de etalage op internet. Leipheimer deed hetzelfde. Menig journalist put dankbaar uit deze bronnen. Maar het is niet hetzelfde als een directe quote tegenover een verslaggever. “Ik heb een nieuwe baan”, twitterde ik vorige week. Armstrong deed ongeveer hetzelfde.
