4/11/2006

'Cartoonrellen' tonen vooral culturele verschillen aan
Februari 2006
Als je op de televisie vanuit het rustige en veilige Nederland beelden van elders op de wereld te zien krijgt, kan dat grote verbazing opwekken. Natuurlijk ben je heel wat gewend, maar je kijkt er toch van op dat een aantal spotprenten voor geweld, rellen, veel schade en zelfs doden kunnen zorgen. Vanwaar zoveel woede over een simpele serie cartoons?

De spotprenten afgedrukt in een Deense krant zorgden voor al dan niet gewelddadige protesten op allerlei plekken in de wereld. Zo werden enkele westerse ambassades aangevallen in onder andere Libanon en Iran en werden in Pakistan enkele Westerse bedrijven door een woedende menigte vernield. Het meest zorgwekkende is de grote schaal waarop de ongeregeldheden plaatsvonden en het feit dat er zelfs doden bij vielen.

Veel moslims voelen zich beledigd door de cartoons en daar valt weinig over te zeggen. Dit is een gevoel wat er nu eenmaal is. De profeet Mohammed afgebeeld met een ‘bomtulband’ is voor enkele fundamentalistische moslims wellicht een kloppend beeld. Voor heel veel meer moslims klopt dit beeld helemaal niet. Zij vinden dat hun profeet beledigd wordt en dat actie nodig is. De manier waarop er gereageerd wordt verschilt, maar voor sommigen is dit helaas een zeer gewelddadige reactie. De aanvallen op de westerse ambassades geven een grote willekeur aan die verklaard kan worden door een blinde haat tegen het westen. Bovendien heeft de Deense regering weinig te maken met dat wat een krant in dat land publiceert. In Denemarken is er immers sprake van vrijheid van meningsuiting. Daar zit dan ook gelijk de crux van het probleem.

Geert Wilders en een Italiaanse minister zochten de publiciteit door de cartoons op verschillende wijze te publiceren, met het doel de vrijheid van meningsuiting te beschermen. Helaas gooiden ze hiermee enkel meer olie op het vuur. Ze zorgden voor meer felle reacties. Balkenende roept keer op keer dat er andere manieren zijn om te reageren. Zo kan men naar de rechter stappen, of reageren met de pen in de hand. Behalve dat dit voor heel veel mensen op de wereld nauwelijks serieuze mogelijkheden te noemen zijn, komt daar nog bij dat in grote delen van de wereld een gewelddadige reactie bij belediging van de profeet Mohammed wel geaccepteerd is.

Het is precies dit culturele verschil in opvatting dat op dit moment zorgt voor zoveel onrust in de wereld. De moslims die op de straten demonstreerden tegen de spotprenten, die gebouwen vernielden en in brand staken en ambassades aanvielen, hechten geen waarde aan vrijheid van meningsuiting. In Europa is godsdienst steeds minder belangrijk aan het worden. In grote delen van de wereld neemt religie echter nog een zeer belangrijke plaats in de samenleving in. Voor de demonstranten komt godsdienst op de eerste plaats, vrijheid van meningsuiting is niet iets wat zij wensen. Zeker niet als hiermee hun waarden aangetast kunnen worden. In de westerse wereld is men echter van mening dat de westerse waarden aangetast worden, vandaar onder andere de reactie van kamerlid Wilders.

Het is goed dat we in Nederland vrijheid van meningsuiting kennen en hoewel er ook in ons land wel eens problemen ontstaan, is iedereen inderdaad vrij om te zeggen wat hij of zij wil. Het is goed voor deze vrijheid te vechten, maar tegelijkertijd ook zeer belangrijk te beseffen dat een overgroot deel van de wereldbevolking religie nog ver boven dit grondrecht stelt. ‘Grensoverschrijding van dit soort uitingen kan daardoor tot problemen zorgen. Belediging van de profeet was voor moslims in verschillende landen aanleiding tot zeer hevige reacties. Het zijn de verschillen tussen twee ‘culturen’ die zorgen voor veel onenigheid en een golf van geweld. Het valt te verwachten dat het ook nog wel even zal duren, voordat deze groepen naar andere vreedzame middelen grijpen om hun onvrede te uiten. Enige bedachtzaamheid is dus nodig. Strijden voor deze vrijheid is belangrijk, maar het doorgaan met het plaatsen van voor zoveel moslims beledigende cartoons of andere uitingen zal voorlopig nog tot zeer felle reacties en polarisatie zorgen, door de grote culturele verschillen tussen twee werelden.
UIT DE OUDE DOOS:

PSV-De ego’s voorbij
Vorig seizoen was een zeldzaam topseizoen voor PSV. Coach Guus Hiddink leidde zijn ploeg naar het kampioenschap van Nederland, de overwinning in de beker en de halve finale in de Champions League. Een opvallende prestatie, aangezien het jaren geleden was dat een Nederlands team zo ver kwam op dit kampioenenbal. Waarom is PSV onder Hiddink zo succesvol?

Dit seizoen is hij alweer vier seizoenen in dienst van PSV, toptrainer Hiddink, die terugkeerde naar Nederland na een succesvol verlopen Wereldkampioenschap met Zuid-Korea. De eerste twee seizoenen kende hij vooral op nationaal niveau succes, vorig jaar wist de ploeg uit Eindhoven eindelijk de tweede ronde van de Champions League te bereiken. De zegereeks ging verder, uiteindelijk strandde PSV op dramatische wijze in de halve finale tegen AC Milan.

Het is een zeer opvallende prestatie, omdat PSV door het vertoonde spel liet zien dat ook het winnen van de Champions League tot de mogelijkheden had behoord. De Einhovenaren speelden bijzonder sterk en AC Milan werd bijna weggespeeld. Het succes is vooral toe te schrijven aan Guus Hiddink. Eerder in zijn carrière liet hij al zien een absolute toptrainer te zijn, een motivator die het in zich heeft spelers beter te maken. Bij PSV deed hij een aantal zeer goede aankopen, die de ploeg op verschillende manieren versterkten.

Na het vertrek van Kezman, Robben en Rommedahl was de vrees dat het verlies van de gehele voorhoede zou leiden tot een aanzienlijke daling van de kwaliteit van het elftal. Het zou immers niet mogelijk zijn om deze drie toppers te vervangen. De onbekende aankopen Jefferson Farfan en Damarcus Beasley en de Zuid-Koreaan Park deden hun voorgangers echter in de vergetelheid raken. Toppers als Robben en Kezman hebben jarenlang geweldige dingen laten zien in het Philips Stadion, maar successen zoals in vorig seizoen waren altijd uitgebleven. Het team vorig seizoen bestond verder uit spelers als Lee, de teruggekeerde en sterk spelende Philip Cocu, de altijd hard zwoegende Vennegoor of Hesselink en het Braziliaanse duo Alex en Gomes. Wat maakte dat het PSV met dit rijtje namen juist wel zoveel succes kende en tot ver in Europa kwam?

De Zuid-Koreanen Lee en Park zijn eigenlijk het beste voorbeeld van wat PSV in dat seizoen was en eigenlijk nog steeds is. Beide Aziaten stellen zich altijd zeer bescheiden op en hadden aanvankelijk moeite zich aan het Nederlandse niveau aan te passen. Dit werd echter vooral veroorzaakt door een onderschatting van eigen kunnen. Toen het werkelijke potentieel er uitkwam, bleken beide Koreanen keihard te kunnen werken en zich vol overgave voor het team te kunnen opofferen. Het was een gevoel dat in de gehele selectie van PSV teruggezien kon worden. Kezman liet zich ooit na een Europese uitschakeling ontvallen dat het niveau van zijn teamgenoten toch iets te laag geweest was. Zoiets zou in het huidige PSV niet meer goed passen. Park of Farfan zou zo’n uitspraak nooit gedaan hebben. In het veld stonden elf mannen die bereid waren zich voor elkaar op te offeren. De grote ego’s of persoonlijkheden waren verdwenen. Het succes van PSV was niet op één naam toe te spitsen, maar op het gehele team, op de elf gelijken.

Inmiddels zijn opnieuw een aantal PSV-ers vertrokken. Park en Lee spelen in Engeland, Bouma ging hen achterna, Van Bommel heeft eindelijk zijn transfer verdient en speelt in Spanje, terwijl zijn maatje op het middenveld Johann Vogel naar Milan vertrok.. PSV is er in kwaliteit op achteruit gegaan, al staat de ploeg opnieuw bovenaan in de competitie en werd mede door een overwinning op AC Milan de tweede ronde van de Champions League bereikt. Maar nog steeds ontbreken de echte vedetten in het team van Hiddink en functioneert PSV optimaal als een team. Of de Eindhovenaren weer zover zullen reiken als vorig jaar is nog maar de vraag. Feit is wel dat het beleid van Hiddink z’n vruchten afwerpt. Keer op keer weet hij de mensen weet te halen die zich vol overgave voor het team willen geven, wat ook al het succes van Zuid-Korea was. Hierdoor valt voor PSV zolang ze met Hiddink als trainer spelen nog veel meer succes te verwachten. Onder hem zegeviert PSV met krachtig en bij vlagen prachtig voetbal, dat voortkomt uit de kracht van het door hem geschapen collectief.

UIT DE OUDE DOOS:

Waarom Ullrich de Tour weer niet wint

In de weken voorafgaand aan de Tour de France wordt volop gespeculeerd. Wie gaat de grote wielerronde dit jaar winnen? Ook dit jaar lijkt Jan Ullrich de grootste uitdager van de topfavoriet Lance Amstrong. Toch zal de Duitser ook dit jaar geen succes in de Ronde van Frankrijk kennen.

Lance Armstrong is als titelverdediger en zesvoudig winnaar van de Tour de France de gedoodverfde favoriet. In de voorgaande rondes konden zijn concurrenten nauwelijks enige vorm van bedreiging vormen. De koers stond onder strakke regie van zijn ploeg en de sterke Amerikaan maakte gehakt van zijn concurrenten. In de voorgaande rondes zijn eigenlijk maar weinig momenten aan te wijzen waarop Armstrong het echt moeilijk had. Als het er werkelijk op aan kwam, fietste hij simpelweg het hardst. Maar hoe komt het dat Armstrong superieur is ten opzichte van zijn opponenten?

Het feit dat Armstrong nu al zesmaal de Tour won is waarschijnlijk afhankelijk van een groot aantal factoren. Wat maakt iemand nu eigenlijk de beste? Jan Ullrich, zelf de eenmalige winnaar van de ronde, heeft overduidelijk een grote aanleg voor het fietsen. Toen hij in 1997 als 23-jarige Pantani en Virenque in de Tour achter zich liet, leek een grote toekomst voor hem in het verschiet te liggen. Hij kon als geen ander in een tempo naar boven fietsen, op groot verzet en zonder maar iets van dit tempo te wijken. Maar hierna behaalde hij enkel nog tweede plaatsen in de Tour, achter Pantani en voornamelijk achter Lance Armstrong.

De Duitser keert elk jaar met een trainingsachterstand en licht overgewicht terug van de winterpauze. Het is een achterstand die hij elk seizoen weer moet overbruggen. In een interview verklaarde hij ooit dat fietsen weliswaar mooi is, maar dat voor hem ook andere dingen in het leven belangrijk zijn. De Duitser houdt van lekker eten en gaat in de periode dat er niet gekoerst wordt graag een biertje drinken met zijn vrienden. Dat is eigenlijk ook normaal, heel menselijk, maar misschien voor een topsporter niet erg wenselijk gedrag.

Hoe anders is dit bij Lance Armstrong. Ook in de winter fietst hij. Zelfs met oud en nieuw, als de grootste fanatiekelingen voor de kachel blijven, zit hij op de fiets, voor soms wel een uur of zes. Armstrong traint altijd en ook dan fietst hij harder dan wie dan ook. De Amerikaan heeft een supermentaliteit. Een wedstrijd als de Tour de France moet gezien worden als een strijd waarin de persoon die het fitst is en het meeste pijn kan lijden de grootste winstkansen heeft. De belangrijke voorbereiding daarvoor ligt in de trainingen. Armstrong heeft meer dan wie dan ook de wil om in een trainingsritje maximaal te gaan, om zich helemaal leeg te fietsen. Dit vereist een hoge mate van discipline en mentaliteit. Ullrich lijkt dit in veel mindere mate te kunnen opbrengen.

Het is langzamerhand een cliché geworden, maar het feit dat Armstrong een ziekte overwonnen heeft, speelt hierin een belangrijke rol. Hij overwon teelbalkanker, zijn overlevingskans lag op vijftig procent. Hiervoor moest hij meerdere zware chemo-kuren ondergaan. Zou juist daarom het pijn lijden in de training en wedstrijd niet meer dan een peulenschil voor hem zijn? Zou dat niet juist de reden zijn waarom hij harder traint dan wie dan ook, op elk detail let, de etappes grondig verkent en zich voor misschien wel 200 procent inzet voor zijn sport. Armstrong leeft voor het wielrennen, voor hem is er niets anders, terwijl er in Ullrich’s levensvisie ook nog andere dingen zijn dan fietsen. Dat is een belangrijk verschil in mentaliteit, waardoor Armstrong altijd net iets fitter zal zijn, iets beter voorbereid en daarom voor de Duitser onverslaanbaar is. Daarom zal Jan Ullrich ook dit jaar de Ronde van Frankrijk aan zijn neus voorbij zien gaan.

3/28/2006

UIT DE OUDE DOOS:

Behoort illegaal downloaden binnenkort tot het verleden?

De muziekindustrie heeft een nieuwe strategie gevonden te hebben om het illegaal downloaden tegen te gaan. In plaats de pijlen te richten op de services als KaZaa en Morpheus gaat men individuele gebruikers aanklagen. En de resultaten lijken goed te zijn. Behoort het downloaden van muziek en films straks al weer tot het verleden?

Het begon met de rechtzaak die de RIAA, de Amerikaanse belangenorganisatie van de platenindustrie aanspande tegen Verizon Communications, een internetprovider. Die werd gewonnen en hierdoor moest Verizon de naam en adresgegevens van een verdachte KaZaa gebruiker vrijgeven. Door dit precedent wordt het mogelijk voor platenmaatschappijen om individuele gebruikers van services als KaZaA, Morpheus of Grokster aan te klagen. Dit is inmiddels al een aantal keren gebeurd in de Verenigde Staten. Een aantal studenten werd aangeklaagd en sommige betaalden al boetes van enkele duizenden dollars. De RIAA heeft ook al voor zo’n duizend gebruikers een dwangebevel klaarliggen waardoor hun identiteit achterhaald kan worden. De RIAA hoopt met deze heksenjacht mensen bang te maken en vooral bewust te laten worden dat men niet zomaar ongestraft muziek kan downloaden. Heeft het RIAA hier een belangrijk nieuw wapen gevonden in de strijd tegen het illegaal downloaden van muziek?

De acties van de RIAA markeren een nieuw tijdperk in de strijd tussen de platenmaatschappijen en de download services. In het verleden werd Napster al succesvol op de knieën gedwongen. Hierna verschenen er weer nieuwe programma’s zoals KaZaA en Morpheus. Het speciale van KaZaA is dat dit een programma is waarin gebruikers hun files kunnen uitwisselen. KaZaA biedt zelf geen files aan en is dan ook niet verantwoordelijk voor hetgeen er uitgewisseld wordt. Hierdoor hebben rechtzaken tegen KaZaA geen zin, in tegenstelling tot Napster. Ter vergelijking, je kunt het postbedrijf ook niet aanklagen als iemand illegale goederen per post verzend. Het aanklagen van individuele gebruikers is de nieuwste stap in de strijd tegen het illegale downloaden van content. In meerdere landen worden al voorbereidingen getroffen om individuele gebruikers aan te klagen. Het gaat dan vooral om groot verbruikers. Ook Brein, de Nederlandse variant van de RIAA heeft aangekondigd acties te zullen beginnen tegen aanbieders van illegale muziek. Hier gaat het vooral om mensen die muziek aanbieden op eigen sites. Er zal eerst met waarschuwingen gewerkt gaan worden. Als Nederlandse KaZaA gebruiker hoeven we voorlopig niet te vrezen. In Nederland is de privacy regeling stukken beter geregeld dan in de VS. Alleen door middel van een dwangbevel van het Openbaar Ministerie zouden providers gedwongen kunnen worden de identiteit van gebruikers vrij te geven, maar dit heeft op dit moment nog geen prioriteit voor het OM.

Maar hoeveel effect hebben deze acties nou eigenlijk? Zal dit er echt voor zorgen dat er minder illegaal gedownload wordt? RIAA klaagde nog slechts enkele internetgebruikers aan. En KaZaA alleen al heeft zo’n 240 miljoen gebruikers. Zo lijkt de kans dat je daadwerkelijk gepakt wordt verwaarloosbaar klein. Nielsen Netratings denkt echter dat de acties wel degelijk zin hebben. Dit bedrijf onderzocht het gebruik van services Morpheus en KaZaA. Sinds het einde van Juni, toen de plannen van de RIAA bekend gemaakt werden, is het gebruik ervan met 15% gedaald. Dit zou duiden op een eerste groot succes voor de RIAA. Toch zetten veel critici vraagtekens bij de cijfers. Zo vraagt men zich af of de daling niet gewoon met de vakantie te maken heeft. De directeur van Streamcast Networks, het bedrijf achter Morpheus, zegt de afgelopen maanden helemaal geen daling in het gebruik gesignaleerd te hebben. Over het werkelijke effect van de acties is dus eigenlijk nog weinig duidelijk. Wel is er al weer een reactie gekomen van de “hackers.� Services als eDonkey en Earth Station 5 hakken de liedjes in stukjes, in tegenstelling tot KaZaA, dat gehele bestanden verstuurd. Na het downloaden wordt het op de harde schijf weer tot één geheel gemaakt. Hierdoor zijn gebruikers moeilijker op te sporen. Ook bezinnen de verschillende services zich op mogelijkheden om de privacy van de gebruikers beter te kunnen beschermen.

De acties van RIAA en andere belangenorganisaties zijn gestoeld op het geloof dat de dalende CD verkopen worden veroorzaakt door het illegaal downloaden en het branden van CD’s. Ook in Nederland is de CD verkoop weer gedaald, zo werd deze week bekend. Toch gaan er ook hele andere stemmen op. Forrester Research voerde een onderzoek uit in de VS waaruit bleek dat de daling van de CD verkoop niet te wijten is aan het illegaal downloaden van muziek. Een groot deel van de downloaders is bereid om offline cd’s te kopen. Maar wat zijn de oorzaken dan wel. Volgens het onderzoek de kwakkelende economie en concurrentie van andere vormen van entertainment, zoals de DVD en videogames. Ook in de recessie van de jaren ’90 was er een daling te zien in de verkoopcijfers. Opvallend is wel de onwil in de platenwereld om goede betaalde download sites op te zetten. Volgens het onderzoek ligt hierin de oplossing voor de platenmaatschappijen en niet in het aanklagen van individuele gebruikers. Zouden de sites goed opgezet worden, dan kan er in 2007 al een omzet van miljarden dollars behaald worden door middel van downloads.

Hoewel dit allemaal wel erg rooskleurig klinkt geeft het onderzoek wel degelijk iets belangrijks aan. De platenwereld voert een verbeten strijd, die het naar alle waarschijnlijkheid niet zal gaan winnen. Mochten de aanklachten tegen individuele gebruikers echt opgevoerd gaan worden in aantal, dan zullen services als eDonkey als paddestoelen uit de grond springen. Toen de platenmaatschappijen Napster dwongen te stoppen met haar activiteiten kwam er KaZaA, waar niets tegen begonnen kon worden. En ook nu ben ik van mening dat er altijd weer oplossingen uit de creatieve breinen van internet-gebruikers zullen ontstaan waardoor illegaal downloaden van content mogelijk blijft. In plaats van het voeren van een heksenjacht moet de conservatie platenwereld een stuk flexibeler worden en proberen meer te halen uit het downloaden van muziek. In plaats van deze wereld te bevechten, zou men hem moeten proberen deel te laten uitmaken van de eigen activiteiten op verkoopgebied. Duidelijk is dat hele landschap van de muziekindustrie nog steeds in een heel hoog tempo aan het veranderen is. En ondanks de strijd van RIAA en anderen zal het illegaal downloaden van muziek nog lang niet tot het verleden behoren.