UIT DE OUDE DOOS:

Waarom Ullrich de Tour weer niet wint

In de weken voorafgaand aan de Tour de France wordt volop gespeculeerd. Wie gaat de grote wielerronde dit jaar winnen? Ook dit jaar lijkt Jan Ullrich de grootste uitdager van de topfavoriet Lance Amstrong. Toch zal de Duitser ook dit jaar geen succes in de Ronde van Frankrijk kennen.

Lance Armstrong is als titelverdediger en zesvoudig winnaar van de Tour de France de gedoodverfde favoriet. In de voorgaande rondes konden zijn concurrenten nauwelijks enige vorm van bedreiging vormen. De koers stond onder strakke regie van zijn ploeg en de sterke Amerikaan maakte gehakt van zijn concurrenten. In de voorgaande rondes zijn eigenlijk maar weinig momenten aan te wijzen waarop Armstrong het echt moeilijk had. Als het er werkelijk op aan kwam, fietste hij simpelweg het hardst. Maar hoe komt het dat Armstrong superieur is ten opzichte van zijn opponenten?

Het feit dat Armstrong nu al zesmaal de Tour won is waarschijnlijk afhankelijk van een groot aantal factoren. Wat maakt iemand nu eigenlijk de beste? Jan Ullrich, zelf de eenmalige winnaar van de ronde, heeft overduidelijk een grote aanleg voor het fietsen. Toen hij in 1997 als 23-jarige Pantani en Virenque in de Tour achter zich liet, leek een grote toekomst voor hem in het verschiet te liggen. Hij kon als geen ander in een tempo naar boven fietsen, op groot verzet en zonder maar iets van dit tempo te wijken. Maar hierna behaalde hij enkel nog tweede plaatsen in de Tour, achter Pantani en voornamelijk achter Lance Armstrong.

De Duitser keert elk jaar met een trainingsachterstand en licht overgewicht terug van de winterpauze. Het is een achterstand die hij elk seizoen weer moet overbruggen. In een interview verklaarde hij ooit dat fietsen weliswaar mooi is, maar dat voor hem ook andere dingen in het leven belangrijk zijn. De Duitser houdt van lekker eten en gaat in de periode dat er niet gekoerst wordt graag een biertje drinken met zijn vrienden. Dat is eigenlijk ook normaal, heel menselijk, maar misschien voor een topsporter niet erg wenselijk gedrag.

Hoe anders is dit bij Lance Armstrong. Ook in de winter fietst hij. Zelfs met oud en nieuw, als de grootste fanatiekelingen voor de kachel blijven, zit hij op de fiets, voor soms wel een uur of zes. Armstrong traint altijd en ook dan fietst hij harder dan wie dan ook. De Amerikaan heeft een supermentaliteit. Een wedstrijd als de Tour de France moet gezien worden als een strijd waarin de persoon die het fitst is en het meeste pijn kan lijden de grootste winstkansen heeft. De belangrijke voorbereiding daarvoor ligt in de trainingen. Armstrong heeft meer dan wie dan ook de wil om in een trainingsritje maximaal te gaan, om zich helemaal leeg te fietsen. Dit vereist een hoge mate van discipline en mentaliteit. Ullrich lijkt dit in veel mindere mate te kunnen opbrengen.

Het is langzamerhand een cliché geworden, maar het feit dat Armstrong een ziekte overwonnen heeft, speelt hierin een belangrijke rol. Hij overwon teelbalkanker, zijn overlevingskans lag op vijftig procent. Hiervoor moest hij meerdere zware chemo-kuren ondergaan. Zou juist daarom het pijn lijden in de training en wedstrijd niet meer dan een peulenschil voor hem zijn? Zou dat niet juist de reden zijn waarom hij harder traint dan wie dan ook, op elk detail let, de etappes grondig verkent en zich voor misschien wel 200 procent inzet voor zijn sport. Armstrong leeft voor het wielrennen, voor hem is er niets anders, terwijl er in Ullrich’s levensvisie ook nog andere dingen zijn dan fietsen. Dat is een belangrijk verschil in mentaliteit, waardoor Armstrong altijd net iets fitter zal zijn, iets beter voorbereid en daarom voor de Duitser onverslaanbaar is. Daarom zal Jan Ullrich ook dit jaar de Ronde van Frankrijk aan zijn neus voorbij zien gaan.