4/21/2010

Een dag uit het leven van een verrekte mongol

‘Hey verrekte mongol’. Zie daar de bekende uitroep van de New Kids on the Block, de serie filmpjes die te zien was op weblog Flabber en zender Comedy Central. Belangrijkste kenmerk van het groepje jongens dat gevolgd wordt is naast hun lange haren en trainingspakken hun overdreven asociale gedrag. Er wordt met niemand rekening gehouden en ze kijken nergens echt van op. Behalve als het bier op is misschien.

Grappig, die nihilistische en karikaturale humor van de New Kids. Met een beetje fantasie zou je er nog maatschappijkritiek in kunnen zien, zoals Jiskefet die had met De Proleten Johnny en Willie. Maar daarover heb ik de makers van de New Kids eigenlijk nooit gehoord.



Zaterdagnacht word ik wakker van een groep jongens die door mijn straat loopt. De een zingt, een ander is aan het juichen en werkt daarin steeds naar een climax toe. Voor de duidelijkheid: het is nacht. De straat is leeg. Een aantal jongens alleen. Visualiseer. Even klinkt nog het fijnzinnige gezang: ‘Hamas, hamas, joden aan het gas.’ Dan is het weer stil. Ze zijn weg.

De volgende morgen blijkt dat ze niet alleen gezongen hebben: een ruit in ons pand is ingegooid. Wat er precies gebeurd is, wordt niet duidelijk. Als ze een fiets in de straat gesloopt hadden, of een lantaarnpaal, was ik waarschijnlijk niet eens verbaasd geweest. Maar een ruit van een huis, waarin mensen slapen.

Vervolgens ga ik naar mijn voetbalclub. Er staat een wedstrijd op het programma tegen JSV uit Nieuwegein. Een wedstrijd die al snel uit de hand dreigt te lopen. Al in de eerste tien minuten trapt hun spits na. De scheidsrechter is coulant en geeft slechts geel. Ondanks dit wordt er door de tegenstander constant tegen hem geschreeuwd, alsof hij een thuisfluiter is. Nadat de Nieuwegeiners achter komen te staan, wordt ook hun spel fysieker.

In de tweede helft negeert de scheidsrechter een vlagsignaal van de grensrechter van de tegenstander, onze spits scoort. De vlag ging constant omhoog en de scheids vertrouwt het niet meer. Nu breekt de pleuris goed uit. Een rode kaart wegens commentaar volgt, waarop er nog meer geprotesteerd wordt. De scheidsrechter krijgt een duw en staakt uiteindelijk de wedstrijd. Een van de tegenstanders probeert nog een bal tegen hem aan te schieten en te gooien. Op weg naar de kleedkamers lachen de Nieuwegeiners. ‘Wij leren nooit joh.’Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat ze zichzelf ergens wel stoer vinden.

Nederland vindt de New Kids heel cool. Ik heb er hard om gelachen. Het is grof en zeer gewelddadig. Maar het is niet echt, denk ik dan. Toch als je heel goed kijkt, dan weet je dat ook de makers van het programma hun inspiratie ergens vandaan moeten halen. Want we lachen er om en vinden het mooi, maar die lompheid, die botte asociaalheid, dat gewelddadige gedrag: het ligt toch gewoon op straat, met erom heen een paar glasscherven. ‘Dat hoort niet, jonguh.’


Seizoen 3 New Kids [deel 3] | Flabber

No comments: